[ Pobierz całość w formacie PDF ]
O co chodzi? Masz zazdrosnego chłopaka? Dzisiaj wyglądał szczególnie
zabójczo, w spodniach khaki i T-shircie z dekoltem w serek; rozpiął koszulę
od mundurka, nie miał krawata ani marynarki. Ale jemu byłoby świetnie
nawet w stroju Power Rangera.
Nie, nie. Przepraszam, to nie fair.
Roześmiał się.
Znowu zaczynasz.
Z czym?
Zawsze powtarzasz to samo: Przepraszam, to nie fair . JesteÅ› bardzo
bezpośrednia.
Moja mama pochodziła z Minnesoty wyjaśniłam. Tam wali się
prosto z mostu.
Powiedziałaś& pochodziła?
Zmarła cztery lata temu, na raka piersi.
Och. Odchrząknął. Teraz chyba ja powinienem przeprosić.
Wzruszyłam ramionami. Czasami te słowa z trudem przechodziły mi
przez gardło. Czasami wydawało mi się, że niebo jest wiecznie zasnute
chmurami, a ja czułam w sobie to specyficzne osłabienie efekt
nieobecności mamy. Umarła. Cztery lata temu. Nie ma jej. Spojrzałam w
przestrzeń.
Dokąd właściwie idziemy?
Redakcja mieści się w Wilson Hall. Pomyślałem, że najpierw cię
oprowadzÄ™?
Tak, chętnie.
Podobnie jak w Luddington, to popołudnie okazało się prawie, ale nie
do końca randką. Julian oprowadzał mnie po kampusie. Opowiedział swoją
wersję historii szkoły a raczej kawałów, jakie tu miały miejsce. Na
przykład kiedyś uczniowie klasy maturalnej zaprowadzili muła w szkolnym
mundurku do gabinetu dyrektora. A w zeszłym roku Julian z kumplami
przestroili organy tak, że zamiast grać, bekały.
Choć było już po lekcjach, kampus tętnił życiem. Czułam, jak spojrzenia
chłopców przesuwają się po mnie. Oceniali mnie wzrokiem, choć udawali,
że tego nie robią.
Sami faceci, zero dziewczyn. MacArthur to planeta równoległa do
Fulton mruknęłam, gdy w końcu weszliśmy do redakcji w Wilson Hall.
Niemal zapomniałam, jak się żyje w świecie koedukacyjnym. Męski
światek MacArthura wydawał się równie sztuczny jak Fulton.
Ja znam tylko takie szkoły odparł Julian. Gdybyśmy chodzili razem
na zajęcia, nie mógłbym się skupić.
I nagle najbardziej naturalną rzeczą na świecie było to, że stoję
pośrodku tej redakcji i całuję się z Julianem Kilgarrym, i to tak intensywnie,
że zaraz zbladły wszelkie wspomnienia Eda Strohmana. Jakim cudem kark i
włosy, i oddech mogą pachnieć tak męsko, zwyczajnie i zarazem
obezwładniająco?
Szkoda, że masz reputację, o którą musisz dbać stwierdziłam, kiedy w
końcu oderwaliśmy się od siebie. Bo już prawie uwierzyłam w twoje
zainteresowanie.
Reputację? Udawał, że jest zaskoczony. Cóż to za pomówienia?
Jakbyś nie wiedział. Wszyscy bez przerwy plotkują o twoich
podrywach.
Nazwiska proszÄ™.
Mia McCord. Tiffany Rockus. To już przeszło do legendy. Tiffany i
Julian byli razem rok temu, gdy ona była w klasie maturalnej, a on w
pierwszej. Niespotykana różnica wieku. Club Med. Ixtapa.
Ej, chwileczkę, co się dzieje w Club Med, zostaje& Tiff była kochana.
Szukałem zapomnienia.
O czym? Roześmiałam się. O Club Med?
Spochmurniał.
O czymś gorszym. Pierwszego dnia usiedliśmy do kolacji i tata
oznajmił: Bawcie się dobrze na tym urlopie, bo to ostatni na długi, długi
czas. Firma upada .
Fatalnie przyznałam. Nie wiedziałam. Oczywiście to kłamstwo.
Pewnie, że wiedziałam o tarapatach finansowych jego taty. Wszyscy
wiedzieli. Ale nie spodziewałam się, że sam mi to powie.
Jesteś słodka, kiedy masz taką poważną minę szepnął i znowu mnie
pocałował. Wsunął rękę pod pasek mojego mundurka, odsunął bluzkę i
dotknął gołego ciała.
Zazwyczaj nie odparłam speszona. Pochylił się i potarł nosem o mój
nos w pocałunku Eskimosów. No, rzadko jestem poważna.
Może, ale jesteś mózgiem Grupy zauważył. Mam rację? Pewnie nie
posiadają się z radości, że cię dorwały. Chyba wszystkie, poza Faulk, łapią
same pały. Pocałował mnie znowu, ale nie mogłam się skupić, cały czas
myślałam o jego słowach. Julian z góry założył, że należę do Grupy,
dlaczego? Pewnie dlatego, że byłam na imprezie Meri. A może dlatego, że
nigdy nawet nie spojrzał na dziewczyny nienależące do elitarnej paczki?
Czy coś się zmieni, gdy okaże się, że nie jestem jedną z nich? Jego ręka
wędrowała w górę. Odsunęłam się lekko.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]