[ Pobierz całość w formacie PDF ]
działania duszpasterskie, odrzucając wszystko, czego nie można pogodzić z Ewangelią
Chrystusa. Nie można jednak zapominać, że często w takich tradycjach a przez analogię
także w nowych formach kultury społeczeństwa cywilnego nie brak wartości, które łączą
się bez trudności z wymogami wiary. Pasterze zatem winni dokonywać rozeznania, które
pozwoli zachować wartości obecne w kulturze określonego środowiska społecznego, a
zwłaszcza w religijności ludowej, tak aby liturgia przede wszystkim niedzielna i
świąteczna nie doznała uszczerbku, ale raczej została wzbogacona 130.
ZAKOCCZENIE
81. Niedziela, jaką przekazała nam tradycja, zawiera w sobie naprawdę wielkie bogactwo
treści duchowych i duszpasterskich. Wszystkie jej znaczenia i powiązania tworzą całość,
która stanowi swoistą syntezę życia chrześcijańskiego i warunek dobrego przeżywania go.
Jest zatem zrozumiałe, dlaczego Kościół przywiązuje tak wielką wagę do zachowywania dnia
Pańskiego, a dyscyplina kościelna traktuje to jako ścisły obowiązek. Jednakże praktyka ta
powinna być odbierana nie tylko jako nakaz, ale przede wszystkim jako potrzeba wpisana w
samą istotę chrześcijańskiej egzystencji. Jest naprawdę sprawą najwyższej wagi, aby każdy
chrześcijanin uświadomił sobie, że nie może żyć wiarą i w pełni uczestniczyć w życiu
chrześcijańskiej wspólnoty, jeśli nie bierze regularnie udziału w niedzielnym zgromadzeniu
eucharystycznym. Jeżeli w Eucharystii urzeczywistnia się owa pełnia kultu, który ludzie
winni oddawać Bogu i którego nie można porównać z żadnym innym doświadczeniem
religijnym, to szczególnie wyraznie ujawnia się to właśnie w niedzielnym spotkaniu całej
wspólnoty, posłusznej głosowi Zmartwychwstałego, który ją zwołuje, aby dać jej światło
swego słowa i pokarm swojego Ciała jako trwałe sakramentalne zródło odkupienia. Aaska
wypływająca z tego zródła odnawia ludzi, życie i historię.
82. Z niewzruszoną wiarą w te prawdy oraz ze świadomością, że praktyka niedzielna kryje
w sobie bogate dziedzictwo wartości, także ogólnoludzkich, chrześcijanie winni dziś
reagować na naciski kultury, która pozwala co prawda korzystać z dobrodziejstwa
odpoczynku i czasu wolnego, ale często przeżywa go powierzchownie, czasem zaś sięga po
formy rozrywki o wątpliwej wartości moralnej. Chrześcijanin poczuwa się oczywiście do
solidarności z innymi ludzmi, gdy tak jak oni korzysta z cotygodniowego dnia odpoczynku,
zarazem jednak jest głęboko przeświadczony o nowości i oryginalności niedzieli jako dnia, w
którym ma świętować zbawienie swoje i całej ludzkości. Jeśli niedziela jest dniem radości i
wypoczynku, to wynika to właśnie z faktu, że jest �dniem Pańskim�, dniem
zmartwychwstałego Chrystusa.
83. Tak rozumiana i przeżywana niedziela staje się niejako �duszą� pozostałych dni; w tym
sensie można odczytać słowa Orygenesa, wedle którego doskonały chrześcijanin �zawsze
żyje w dniu Pańskim, zawsze świętuje niedzielę� 131. Niedziela to prawdziwa szkoła, w której
realizowany jest nieustannie program kościelnej pedagogii. Pedagogii nieodzownej,
zwłaszcza w dzisiejszym społeczeństwie, coraz silniej odczuwającym skutki kulturowego
rozdrobnienia i pluralizmu, które nieustannie wystawiają na próbę wierność poszczególnych
chrześcijan wobec określonych wymogów wiary. W wielu częściach świata chrześcijaństwo
staje przed perspektywą życia w �diasporze�, to znaczy jest wystawione na próbę
rozproszenia, w którym uczniowie Chrystusa mają trudności z utrzymaniem wzajemnych
kontaktów, a przy tym nie znajdują oparcia w strukturach i tradycjach typowych dla kultury
chrześcijańskiej. W obliczu takich problemów możliwość spotkania się w niedzielę z
wszystkimi braćmi w wierze i wzajemnego dzielenia się darem braterstwa stanowi
niezastąpioną pomoc.
84. Niedziela ma być oparciem dla chrześcijańskiego życia, a w naturalny sposób staje się
też świadectwem i przepowiadaniem. Jako dzień modlitwy, komunii i radości oddziałuje na
całe społeczeństwo, przenikając je życiową energią i wskazując mu motywy nadziei. Dzień
[ Pobierz całość w formacie PDF ]