[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jakiś bodziec. Tylko przez zniesienie blokad, które uniemożliwiają swobodny przepływ energii, można
przywrócić ludziom zdolność do stykania się z ich środowiskiem w sposób racjonalny i zdrowy. Bardziej
niż czegokolwiek innego ludzie ci potrzebują możliwości relaksu. Zrozumienie tego, w jaki sposób
rozpoczyna się stan napięcia i jak zostaje wzmocniony aż do pojawienia się sytuacji chronicznej, nie do
uwolnienia, ma podstawowe znaczenie dla terapii somatycznej. "
6. RELAKS JAKO METODA PRZYWRACANIA RÓWNOWAGI ORGANIZMU:
Według koncepcji psychosomatycznej nieprawidłowe funkcjonowanie organizmu jest spowodowane
nagromadzeniem się stresu i napięć. Równowaga, harmonia ustroju, czyli zdrowie wiąże się z
prawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego, a konkretnie jego części wegetatywnej
(autonomicznej).
Układ autonomiczny dzieli się na dwie części działające antagonistycznie w stosunku do siebie, są to
część współczulna, pars sympathica, i część przywspółczulna, pars parasymhathica. Obie części mają swe
ośrodki w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Część autonomiczna układu nerwowego zawiaduje czynnością narządów wewnętrznych ustroju,
zapewniając harmonijne ich działanie, które warunkuje utrzymanie stałości środowiska wewnętrznego,
czyli homeostazy. Przede wszystkim reguluje on tzw. czynności wegetatywne (oddychanie, krążenie,
trawienie, przemianę materii, rozmnażanie, wydzielanie, i inne). Czynności te odbywają się bez udziału
naszej świadomości. Jednak należy sobie zdawać sprawę z istnienia ścisłej integracji anatomicznej i
funkcjonalnej układu autonomicznego z układem nerwowym ośrodkowym, co daje się potwierdzić na
przykładzie procesów zachodzących w różnych stanach emocjonalnych, jak: radość, szczęście, strach,
przerażenie, itp. 29
Układ sympatyczny odpowiada za aktywność ciała; w skrócie można ująć, że działa pobudzająco,
przygotowuje organizm do zmagania siÄ™ z problemami, jakie pojawiajÄ… siÄ™ w ciÄ…gu dnia. Przygotowuje
nas do działań w zagrożeniu, do walki i ucieczki, łączy się z emocjami złości i lęku. Gałąz sympatyczną
aktywizują sytuacje stresowe; jeśli stres nie zostanie rozładowany, stan pobudzenia gałęzi sympatycznej
przechodzi w chroniczny i staje się zalążkiem choroby.
Układ parasympatyczny przygotowuje nas do rezygnacji z walki czy ucieczki, jest odpowiedzialny za
funkcjonowanie ciała w okresie spoczynku, w nocy. Praca układu trawiennego jest wówczas wzmożona,
27
Ringel E. tamże
28
Boadella D. Przepływy życia, Jacek Santorski & Co. Warszawa 1992
29
Sylwanowicz W. Mały atlas anatomiczny, PZWL Warszawa 1984
12
www. explorers. focus-x. org
Licencja: Creative Commons BY-NC-ND
e-mail: ayamahambho@o2. pl http://creativecommons. org/licenses/by-nc-nd/2. 5/pl/
rytm serca i oddech spowolnione, zwiększa się temperatura ciała, rozszerzają się naczynia krwionośne,
mięśnie rozluzniają. Działanie układu parasympatycznego łączy się z pojęciem przeciwnym do stresu z
tzw. eustresem, czyli przyjemnym odprężeniem. Ogólnie można powiedzieć, że w ciągu dnia organizm
znajduje się w fazie stresu (podwyższona aktywność), a w nocy odpoczywa i regeneruje się
Relaks z punktu widzenia fizjologii stanowi więc stan, w którym przewagę nad układem współczulnym
zdobywa układ nerwowy przywspółczulny. Zatem w stanie relaksu podobnie jak podczas snu
następuje regeneracja organizmu, usuwanie toksyn, oczyszczanie itp.
Informacja ta ma podstawowe znaczenie dla zrozumienia mechanizmu "lekarza wewnętrznego".
Procesy samoleczenia przebiegają prawidłowo w ustroju o zrównoważonym działaniu procesów
pobudzania i hamowania. Organizm, w którym występuje "chroniczna" przewaga układu współczulnego
ma problemy z utrzymaniem homeostazy i utrudnione procesy samouzdrawiania.
Bardzo istotne są też inne badania, które wykazują, że "ćwiczenia relaksacyjne i inne pokrewne
metody mogą pomagać w zwalczaniu niekorzystnych skutków stresu na poszczególne elementy systemu
immunologicznego. Zaburzenia systemu odpornościowego mogą oddziaływać na wiele procesów w
organizmie, począwszy od zwiększania podatności na przeziębienia, do utraty zdolności rozpoznawania i
zabijania komórek nowotworowych lub wirusa HIV. Zaburzenia układu immunologicznego mogą także być
czynnikiem wywołującym dychawicę oskrzelową, alergię, cukrzycę, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne
zapalenie stawów, toczeń i inne choroby z autoagresji". 30
[ Pobierz całość w formacie PDF ]